Anchoas y Tigretones

Empezar otra vez

Empezar otra vez, o en este caso, retomar cosas muy olvidadas es muy difícil. Nunca he sido una gran seductora a pesar de mi admiración por Samantha Jones,pero siempre he sido honesta con mis sentimientos. Incluso cuando son confusos. Incluso cuando no quiero tenerlos y aparecen de golpe, como si estuviesen dormidos, después de muchos años.  Nunca he creído que un clavo quite otro clavo. Odio la frase de "la mancha de la mora con otra verde se quita" porque no es verdad. Nadie merece ser el kleenex de otro. Las rupturas son complicadas y tener la mirada limpia siempre, mucho más. Y yo soy una mujer de ritmo lento. Pero cuando empiezas a mirar alrededor y ves que gustas, que te gustan, y que en algunas conversaciones el resto del mundo desaparece, empiezas a pensar que la vida no se ha acabado. Ni el cariño, ni el amor, ni el sexo (esperemos, cross your fingers!!!). Y que vale la pena a veces meter la pata. Y descubrirse. Y mirar al fondo de tus ojos. Y sostener tu mirada. Y pensar que a veces la amistad es una mierda. Pero que estamos aquí. Aunque no sea el momento. Aunque no debamos ni podamos.

 (Esto es un cuento, pura ficción y como en las películas de Antena 3 protagonizadas por Melissa Gilbert, basada en hechos reales libremente dramatizados).

El video es de Efecto mariposa con Pereza (cómo me pone este pavo, Dios mío. Pereiro dice que en vez de erecciones tiene lipotimias, pero es todo para fastidiar. La canción es estupenda. Hay que mirar hacia delante. A  pesar del duelo).

Navegación en la entrada única

7 pensamientos en “Empezar otra vez

  1. lu_nexus en dijo:

    a veces todo es una p. mierda, y pensamos: ¿quien se tira primero?. Pero otras veces todo es la hostia ¿o no?. Pues quedemonos con eso y vayamos de «comunión en comunión».

    ¿cual dices que te pone?, 😉

    besos de martes

  2. Princesa Sigrid en dijo:

    Ya sabes que yo nunca me tiraré a la piscina por cobardía o timidez o miedo o lo que sea…o falta de copas, ja, ja
    Me pone el cantante, claro, es de los pocos anoréxicos que me gustan (bueno y Richard Ashcroft). Y como siempre, compartiremos gustos 😀

  3. Isto paréceme máis coherente coa Autopoética. Creo que amosar a ferida leva a coñecer o verdadeiro e o falso da nosa mente racional.

    Máis bicos

  4. Hay veces que la vida se te acaba, pero tu cuerpo aguanta. Otras el amor se va, pero aun soy de las que piensa que siempre vuelve porque es un estado mental. El cariño es otro tema, ese si perdura y no se transforma. En cuanto al sexo… Siempre te queda la opción de simplemente, no compartirlo. Todo pa ti!!! Egoistas que somos, je. Besiñossssssssss

  5. pois vai ser que temos o mesmo adeene nena porque o aschcroft mmmmmmmmm….moito máis que este mon dieu!!! anda pon un tubiño….pxu pxu

  6. Princesa Sigrid en dijo:

    Vale, prometo a «Bittersweet symphony» cos osiños do Ashcroft movéndose dun lado para o outro…que conste que eu son das que penso que onde hai carne hai alegría, gustanme os homes rotundos en carnes, pero Ashcroft mmmmmmmm ;D

  7. Grazas princesa, serás recompensada como te mereces.

Deja una respuesta

Introduce tus datos o haz clic en un icono para iniciar sesión:

Logo de WordPress.com

Estás comentando usando tu cuenta de WordPress.com. Salir /  Cambiar )

Imagen de Twitter

Estás comentando usando tu cuenta de Twitter. Salir /  Cambiar )

Foto de Facebook

Estás comentando usando tu cuenta de Facebook. Salir /  Cambiar )

Conectando a %s

A %d blogueros les gusta esto: