Anchoas y Tigretones

Analógico/Digital (6)

Café 

 

 

 

A ella le resultaba todo más fácil antes, de boquilla y con la posibilidad de esconderse.  Revolvía el café con la excitación  de quien observa un momento único. Quería y no quería mirarlo. Quería y no quería aprender su voz. Enseñaba y escondía su escote. Le gustaba y no el estar allí. Pero mientras no llegaba a una conclusión fiable, él seguía regalando biografías, mapas, botellas de vino y cartas, todo frente a ella, en una conversación que la envolvía  con una invernal manta de dulzura. Y, además, la miraba. Y en aquella intensidad ella  reconoció que, inconscientemente, había echado todo el azúcar en el café y que  el sabor era delicioso.

Para él, ella era una princesa del norte. Fría y lejana más que hermosa. Pero con la insegura carnalidad de la arrogancia. Le gustaban sus metáforas y ese humor destroyer  tan desconcertante.  Quería indagar en su corazón más de lo que ella quería permitirle. Y se encaramaba un poquito en la mesa para poder ver más adentro, más allá, incluso  de lo que enseñaba  el tercer botón de su blusa.. Y mientras intentaba no perder el hilo  se tomó un café de lo más amargo, ya que ella le había robado el azúcar. Y eso le encantó.

Off the record: Ellos no sabían si era un comienzo o la simple constatación de una necesaria cortesía. Pero comenzaron a echarse de menos nada más separarse aquella mañana. Y quizás hay cosas que funcionan mejor en el mundo digital. Pero otras, verdaderamente, son prerrogativas del analógico. Incluso cuando te tragas un café con azúcar por el pinche nerviosismo.

 

 

Navegación en la entrada única

6 pensamientos en “Analógico/Digital (6)

  1. Sea analógico o digital yo le daría al PLAY.

  2. Es por este tipo de viñetas, no sólo por lo que cuentan, sino por cómo lo cuentan, por lo que peregrino hasta esta casa cada día. Como un niño que se acerca a sentarse en las rodillas del Rey Mago, ilusionado y aprensivo.

  3. Cómo echaba de menos leerte, volver a este rincón, por tu forma de narrar, por lo que cuentas. Gracias y un gran beso!

  4. Pilara a modiño en dijo:

    Leo tu blog digital y se me ha removido todo lo analógico

  5. Dixital ou analóxico, dá o mesmo sempre que funcione (sexa o que sexa)

  6. Ah, tempos aqueles das máquinas de Petacos! A miña amada tomaba o goberno do lanzador de bólas e o botón dereito; eu, o esquerdo, cun sorriso feliz, posta atención no marcador e na inmediata nocturnidade do parque. Non había analóxico nin dixital, ou non sabiamos de tales cousas. Soamente aqueles tesouros de sensualidade, que criamos gañados en corso ás estritas normas crebadas na sequidade dunhas mentes en devalo.
    Todo se transformou, e o mundo nos deu apertas noutros corpos. No mesmo amor, nas distancias que se confunden.
    Bicos

Deja una respuesta

Introduce tus datos o haz clic en un icono para iniciar sesión:

Logo de WordPress.com

Estás comentando usando tu cuenta de WordPress.com. Salir /  Cambiar )

Imagen de Twitter

Estás comentando usando tu cuenta de Twitter. Salir /  Cambiar )

Foto de Facebook

Estás comentando usando tu cuenta de Facebook. Salir /  Cambiar )

Conectando a %s

A %d blogueros les gusta esto: