Aniversario
(….) Memoria gris de otra primavera
que no podrá jamás romper el cerco,
el círculo secreto donde el aire
inmóvil cuenta el día
presente de mi vida
por años de otra luz que nunca vimos.
No sé por dónde,
en qué respiración o en qué latido
la esfera del reloj se abrirá en dos pedazos
ni cúal de ellos saltará hacia la sombra.
Lejos estoy del hombre que contemplo,
autor de breves
composiciones o supervivencias,
inmóvil frente al muro
secreto que separa
lo que no he conocido de cuanto desconozco.
En el umbral del año,
en la explosión del límite
el alba es un comienzo
nunca un adiós.
Aguardo,
zarpa cruel de la esperanza, un día
tu bautismo sangriento."
"El autor en su treinta aniversario" José Ángel Valente
Pedir prestadas palabras puede ser un acto de cobardía o de extrema incompetencia. También de humildad. En mi caso es rendida devoción ante el que, para mí, casi lo escribió todo. Y además creo que todo aquello que no es autobiografía es plagio. Que pasen los años. Que vengan muchos, muchos más. Y ustedes que lo vean.
Nuestro cuerpo es el único reducto donde la responsabilidad recae unica y exclusivamente en uno mismo. En mis años mozos habia un grupo, Mil Dolores Pequeños, que tenia una bonita canción que trataba del tema….
No hace mucho, no se donde, leí que Picasso dijo algo así como: los buenos artistas copian, los genios roban.
Grande Valente.
Que sexas felicísima. Co teu corpo. E, sobre todo, con ese cráneo privilegiado que os deuses che deron!
Bicos
Cada día un pouco máis alá. A vertixe da distancia fundida co aire novo dos espazos acadados. Eros e Tánatos: o tempo e nós.
Bicos
Robert, como no podía ser de otra manera, me acuerdo de Mil dolores pequeños. Yo a Valente le habría robado todo, para mí su genialidad está fuera de discusión.
Neoiorquina: a pena do verán en NY o ano pasado foi que ti non estiveras alí…podería ser un puntazo voltar de aquí a un ano…eu sí que me alegro de ter coñecido no ano pasado xente coma ti, que parece que xa a coñezo de toda a vida. Muac!
carliños, coma sempre deixas que quede muda ante a túa sensibilidade. Eros e Tánatos, o paso do tempo…moito para reflexionar…o meu bico de agradecemento
Te he felicitado por facebook pero me falto por aqui.
felicidades, espero pronto que nos comentes tus vivencias en Inglaterra